پلی مورفیسم ژن gstt1 و میزان موفقیت در لقاح مصنوعی و انتقال جنین

عدم موفقیت در لانه گزینی یکی از مراحل اصلی محدود کننده روش لقاح مصنوعی است. لانه گزینی نتیجه اثر متقابل بین جنین و آندومتر رحم است. شرایط محیطی آندومتر رحم می تواند لانه گزینی جنین راتسهیل کند و یا مانع لانه گزینی جنین شود. عدم تعادل بین رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدان های می تواند منجر به نقص آندومتر در نگهداری جنین شود. پلی مورفیسم های ژنتیکی آنزیمهای سم زدا، مانند گلوتاتیون s- ترانسفرازها (gsts) ممکن است نقش مهمی در لانه گزینی جنین بازی کنند. ژن gstt1 روی کروموزوم 22q11.2 قرار دارد و دارای پلی مورفیسم عملکردی به فرم حذف هموزیگوت ژن است که منجر به از بین رفتن فعالیت فنوتیپی آنزیم می شود. هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن gstt1 با میزان موفقیت در لقاح مصنوعی و انتقال جنین در جمعیتی از زنان استان گیلان بود. به همین منظور از ?? زن در سیکل ivf و همچنین?? داوطلب سالم نمونه خون تهیه شد.dna ژنومی از لوکوسیتها خون محیطی استخراج و سپس فراوانی ژنوتیپ ها با استفاده از واکنش زنجیرهای پلیمراز تعیین شد. اختلاف معنی داری در فرارانی ژنوتیپ gstt1 بین دو گروه دیده نشد 2 = 0.126) و 0.722 (p=. فراوانی ژنوتیپ نول در بین زنان نابارور که از روش لقاح مصنوعی استفاده کرده بودند 7/?% و در افراد کنترل0% بود. نتیجه گیری می شود که احتمالا پلی مورفیسم ژن gstt1 با میزان موفقیت در لقاح مصنوعی و انتقال جنین در جمعیت مورد مطالعه ارتباط ندارد.